Þetta er lýsandi dæmi um um hið nýja innsæi í kerfið

Allt við sama heygarðhornið. Lilja veit hverjir eigendur bankanna eru. SJS vill ekki segja það opinberlega. Gylfi er páfagaukur sem hermir það sem hann á að herma. Þetta er farsi sem á ekki sinn líka á byggðu bóli. Hér er greinilega ekki þjóðarhagur hafður að leiðarljósi. Málefnin skulu framar einstaklingum. Uppbygging í stað stöðnunar eða afturhvarfs.  SJS, hann  stendur eins og sjóræningi í brúnni á sundurskotnu, sökkvandi fleyinu, Íslandi. Með krók,tréfót, eineygur og með lepp fyrir sjáandi augað. Mælandi slitna frasa af munni fram. Enginn hlustar, maðurinn segir hvort eð er ekki neitt. Stjórnleysi ríkir, gömlu bófarnir, dólgarnir eru að seilast til valda á ný. SJS þegir .

Stjórnmálin einkennast af stjórnleysi. Á þeim vettvangi er aðeins hugsað um að sýna fram á það versta hjá öðrum til þess að upphefja sjálfan sig. Ota sínum tota , skara eld að eigi köku. Búin eru til vandamál, en ekki leyst, svo sýnt sé fram á dugnaðarleysi annarra. Í atvinnulífinu leitast maður við að leysa vandamál sem steðja að. Maður leitar lausna, ræðir við aðra; reynir að laða það besta fram hjá samstarfsfólki sínu. Þessu er öfugt farið í stjórnmálum. Þar er sundrað en ekki sameinað, sáð efasemdum. Gert tortryggilegt. Logið vísvitandi og blákalt fram í rauðan dauðann. Bent á aðra. Öllu snúið á haus. Fé annarra ráðstafað eftir geðþótta. Menn settir í verk sem þeir kunna ekki og lengi mætti telja.

Í atvinnulífinu eru slíkir menn reknir umsvifalaust. Með skít og skömm.

Vill nánari upplýsingar um eignarhald á bönkunum